Көкірегімнің үміті мен тілегі  Күй боп түлеп, күн боп шығып күледі.  Күн астында көк төбелер түледі —  Менің елім, менің елім — гүл елі!    Айтпағым бір ағыл-тегіл сыр еді —  Шежіреңе ол өлең болып кіреді.  Мендегі өнер сен деп өмір сүреді  Менің елім, менің елім — жыр елі!    Қанат қомдап таң атқанда шығыстан  Торғайым бар қыраныңмен бір ұшқан.  Жүрегім бар жүрегіңмен ұғысқан,  Менің елім, менің елім — гүлстан !